Maj w końcu nadszedł (no już prawie) i tym samym kilka chwil oddechu na łonie natury. Szczególnie się przydadzą po paru wyczerpujących dniach. Najpierw nadwyrężyłam plecy dźwigając ziemię na balkon (no w końcu wiosna trzeba zrobić porządki w kwiatkach), potem pomagaliśmy znajomym z przeprowadzką za miasto. I jakoś tak w międzyczasie nie miałam czasu gotować, a jak już się udało to nie było czym się chwalić bo sama prostota i bez zdjęć :) A jutro z rana (bardzo rana bo o 5:30 mam pociąg) jedziemy z lubym do Gospodarstwa Agroturystycznego Wege mojego padre: KLIK
Można też zerknąć na bloga TUTAJ. Będzie ciekawie :)
Wam też życzę dobrej pogody (podstawa), chwili oddechu i odpoczynku!
Meksykańskie klimaty to coś co tygrysy lubią, oj lubią bardzo. Smaki Meksyku bardzo mi odpowiadają, więc tym bardziej się zdziwiłam jak dawno nie robiłam nic takowego. Na pierwszy ogień poszła wariacja na temat chili sin carne (innymi słowy chili bez mięsa, 'con' po hiszpańsku znaczy 'z' a 'sin' 'bez', więc nie ma czegoś takiego jak wegetariańskie chili con carne ;)), wariacja bo składniki nie wydają się mocno meksykańskie, ale wszystko razem w połączeniu z aromatycznymi przyprawami daje bardzo fajny efekt.
CHILI SIN CARNE wariacja
Skład:
cukinia średnia
3 ziemniaki
szklanka granulatu sojowego
3 ząbki czosnku
puszka pomidorów lub szklanka pokrojonych świeżych
szklanka passaty pomidorowej
olej
pół łyżeczki cynamonu (składnik kluczowy!)
pół łyżeczki ostrej papryki
łyżka gotowej przyprawy do chili con carne (bodajże kotanyi)
sól
pieprz
Cukinię i ziemniaki kroimy w kostkę, podsmażamy razem z czosnkiem pokrojonym w plasterki. Dodajemy granulat, pomidory, passatę, cynamon i przyprawę do chili. Na małym ogniu dusimy ok 40 min, często mieszając (uwaga-lubi się przypalać). Na koniec dodajemy pozostałe przyprawy do smaku. Podajemy z ryżem (najlepiej i najzdrowiej z brązowym).
Dodać można cebulę (akurat nie miałam), kukurydzę i fasolę czerwoną co by było bardziej 'a la mexicana' :)
A na deser zafundowałam sobie lodowy mus z zamrożonych 2 bananów i pół mango, wszysto zblendowane na gładką masę.
Lubię zupy, no po prostu lubię. Są wybitnie proste do przygotowania, mogą być dodatkiem do obiadu albo daniem samym w sobie, i takie właśnie preferuję. Często zupa wygląda u mnie tak, że to co mam wrzucam do gara, na końcu przyprawiam i voilà zupa bardzo spontaniczna :) Tym razem jednak miałam ochotę na pomidorowy krem, ale spontaniczność wyszła przy jednym dodatku, owym tytułowym 'twistem', który okazał się o dziwo bardzo dobry ;)
ZUPA POMIDOROWA MOCNO WARZYWNA Z 'TWISTEM'
Skład:
pęczek włoszczyzny
250ml passaty pomidorowej (jak będą dobre pomidory można zastąpić nimi)
cebula (o ile nie ma we włoszczyźnie)
2 ząbki czosnku
4 listki laurowe
5 ziarenek ziela angielskiego
woda
olej
sól
pieprz
szczypta ostrej papryki
szczypta kurkumy dla koloru
łyżeczka... musztardy bardzo łagodnej (tytułowy twist :))
Włoszczyznę obieramy, czyścimy, kroimy drobno (oprócz pora, którego kroję na dwie części). Najpierw przysmażamy cebulę na oleju, dodajemy czosnek i po chwili resztę warzyw, listki laurowe, ziele i przez chwilę smażymy (warzywa wtedy oddadzą więcej aromatu, ale dla zdrowia etap smażenia można pominąć), zalewamy wodą aby wystawała na 1,5-2 cm ponad warzywa. Gotujemy do miękkości. Kiedy warzywa będą gotowe, należy wyjąć pora, liście laurowe i ziele, wszystko blendujemy na gładki krem, z powrotem wlewamy do garnka, dodajemy passatę, podgrzewamy i dodajemy przyprawy. Dodatek musztardy (pisałam ostatnio o mojej lekkiej musztardowej obsesji) bardzo fajnie podbił smak zupy pomidorowej, tylko należy uważać aby była to na prawdę łagodna musztarda, u mnie kremska. Jeśli nie macie takowej można dać ćwierć łyżeczki ostrej i ewentualnie dodawać powoli.
Podawać można sauté jak na powyższych zdjęciach, albo z dodatkiem np. razowego makaronu jak na dole. Wybaczcie zdjęcie z łyżką, ale zrobione w locie bo żem z głodu umierała już ;)
..to zapraszam do EKOcentryczki na rozdanie z naturalnymi kosmetykami :) o TUTAJ. A jutro pojawi się jedzeniowa notka, obiecuję. Od wczoraj z narzeczonym pochłonęły nas wiosenne porządki i gotowanie było na szybko i bez zdjęć, ale ale mam coś w zanadrzu :) Do jutra! Nipaqui
Mój ostatni wyrób kotletowy (link) przypomniał mi jak ja lubię robić i jeść (to zdecydowanie bardziej) kotlety wegańskie. Robić je można ze wszystkiego, kotlet szybko przeistacza się w burgera kiedy włożymy go w ciepłą bułę i podamy z warzywami i sosem. Z resztą kotlety często robię 'hurtowo' i na dwa dni albo więcej (w wersji baaaaaaaardzo optymistycznej) starczą i tym samym często raz są kotletami, raz burgerami a nawet występują w roli 'pasty do chleba' po lekkim rozgnieceniu. Full recycling mode, przy tych kotletach recycling jest pełną parą bo wykorzystałam do nich wióry marchewkowe po soku z wyciskarki.
KOTLETY MARCHEWKOWE:
Skład:
3 szklanki startych marchewek na drobnych oczkach
pół szklanki mąki razowej
pół szklanki bułki tatrej
pół szklanki słonecznika
łyżeczka kuminu
szczypta (albo więcej :)) ostrej papryki
szczypta kurkumy dla koloru i jej właściwości antyrakowych
sól
pieprz
olej do smażenia
Wszystkie składniki mieszamy dokładnie, doprawiamy. Uwaga, mąki i bułki można w miarę potrzeby dodawać, moje wióry były dość suche więc ta ilość starczyła aby kotlety się lepiły.
Masę formować w małe kotlety (bardzo dobrze się lepi) i smażyć na rozgrzanym oleju o tak:
A na talerzu wieczorową porą (i też jakość zdjęcia jakbym zrobiła zdjęcie kotletem ;]) a towarzystwie kapusty kiszonej i mojej niedawnej obsesji, musztardy kremskiej firmy Develey. Serio, jak kiedyś każda musztarda była dla mnie za ostra tak tę jem (dosłownie) łyżkami :)
Po obejrzeniu jednego z filmów dokumentalnych o zdrowiu,
zdrowym odżywianiu i przemyśle żywieniowym, który zrobiły na mnie duże wrażenie
a dokładniej „Forks over knives":
zapragnęłam przeczytać książkę Dr T. Collina Campbella „The
China Study”( polski przekład zatytułowano: „Nowoczesne zasady odżywiania”),
książkę która opisuje i interpretuje wynikibodajże największego jak nie jednego z największych badań dotyczących
odżywiania i jego wpływu na choroby człowieka.
Badanie trwało ponad 20 lat a
wszystko zaczęło się od tego, iż w latach 70tych XX w. premierowi Chin
zdiagnozowano raka, na którego z resztą po pewnym czasie zmarł. Jednakże
postanowił wykorzystać sytuację i ogłosił narodową akcję badań nad rakiem.
Zebrano jedne z najbardziej kompletnych informacji dotyczących występowania
poszczególnych rodzajów raka w różnych regionach Chin. Badaniem tym
zainteresował się w latach 80tych dr Campbell, który rozpoczął współpracę aby
wyjaśnić znaczące różnice między rejonami gdzie rak występował na poziomie
‘zachodnim’ a rejonami gdzie zapadalność na raka była wyjątkowo mała. Zespół
badawczy wybrał się w owe regiony aby zebrać bardziej szczegółowe informacje na
temat diety, historii rodzinnej i innych informacji potrzebnych do wyjaśnienia
tych różnic.
Książka nie koncentruje się jednak na tym jednym badaniu, dr
Campbell przywołuje kilkadziesiąt (!!!) innych badań naukowych, wyjaśnia
metodologię naukową i podaje niezliczoną ilość przykładów.
Wniosek z całej książki jest jeden (w dużym uproszczeniu):
najzdrowszą dietą dla
człowieka jest dieta bazująca na NIEPRZETWORZONYCH PRODUKTACH ROŚLINNYCH.
Książkę czyta się bardzo dobrze mimo tego, że jest pełna
opisów badać naukowych, być może dlatego, że dr Campbell zaprosił do jej
współtworzenia swojego syna, który, jak pisze we wstępie „ma lekkie” pióro.
Gdybym miała dużo zbędnej gotówki kupiłabym po egzemplarzu dla mojej rodziny i
znajomych, głównie dlatego, iż autorzy nie każą sobie wierzyć na słowo, nie
przekonują do swoich racji tylko za pomocą badań naukowych udowadniają i
pokazują jak wielki wpływ na nasze zdrowie ma odżywianie. Oprócz tego już wiem,
że dzięki „Nowoczesnym zasadom odżywiania” mam szereg argumentów na kolejną zasadzkę
typu: „a dlaczego nie jesz mięsa, dlaczego nie pijesz mleka przecież to zdrowe,
były badania” itp. itd.
Polecam wam gorąco tę książkę. Można ją kupić w Empiku, mniejszych księgarniach. Ja akurat najtaniej znalazłam nową kopię na allegro.
W sobotę zaczął się Tydzień Weganizmu. Przegapiłam niestety parę fajnych wydarzeń w Warszawie przez całoweekendowe skręcanie mebli z Ikei ;] Ale trwa do 20 kwietnie więc może uda mi się na coś pójść choć godziny są dla mnie średnie :/ Ale może Wam się przyda,polecam!!! http://www.wegetydzien.pl/
Dawno nie robiłam kotletów, oj dawno. Wykorzystałam dziś chwilkę między zajęciami, zakupiłam pieczarki bo akurat miałam ochotę i zabrałam się do roboty. Przepis powstawał w trakcie i muszę powiedzieć, że się nie raz jeszcze pojawi na moim stole :)
KOTLETY Z CIECIERZYCY, PIECZAREK I KAPUSTY KISZONEJ
Skład:
250g pieczarek
szklanka ugotowanej ciecierzycy bądź jedna puszka (u mnie pucha)
szklanka kapusty kiszonej
4-5 łyżek mąki razowej
3-4 łyżki bułki tartej
sól
pieprz
olej
Najpierw drobno kroimy i dość mocno przysmażamy pieczarki. W międzyczasie ciecierzycę i kapustę kiszoną traktujemy blenderem, ale tak by nie powstała gładka masa, chodzi bardziej o rozdrobnienie niż zmiksowanie. Gotowe pieczarki dodajemy do masy ciecierzycowo-kapuścianej mieszamy z mąką i bułką, doprawiamy solą i pieprzem. Formujemy małe kotlety (masa jest dość wilgotna przez kapustę, ale w miarę potrzeby można dosypać ciut mąki lub bułki) i smażymy na rozgrzanej patelni. Kotlety niestety chłoną dosyć tłuszcz, więc następnym razem spróbuję upiec je w piekarniku, dam znać co i jak :)
A tu podane z kaszą gryczaną,sosem pomidorowym z ostrymi przyprawami prosto z Etiopii (mówiłam już jak ja kocham przyprawy? :)) i sałatką z sałaty lodowej, roszponki i słonecznika:
A tutaj takie gołe i smutne ale lepiej widać ;)
A na koniec bonus, jem (ten sam) obiad z TŻtem, wskaż 5 różnic ;))
